Malo se koji žanr video igara može pohvaliti popularnošću u gejming zajednici poput platformi. Međutim, nijednom drugom nije pošlo za rukom da tako naglo izgubi prevlast usled brzog napretka tehnologije.
Sve je počelo već davne 1980. godine, kada na arkadne mašine stiže igra “Space panic”. Premda nije imala prepreke i mogućnost skakanja, postavlja temelj za razvoj pravca. Usled slabe prodaje i interesovanja, u istoriju odlazi kao komercijalni neuspeh. Svoj značaj i potencijal, ipak ispunjava kao inspiracija za prvu pravu platformsku igru, “Donkey Kong”, koja izlazi godinu dana kasnije i u kojoj se prvi put pojavljuju prepreke i mogućnost preskakanja istih, kao i nama omiljeni italijanski vodoinstalater – Mario (pod imenom Jumpman).
Donkey Kong (1981)
Naredne, 1983. godine, izlazi “Donkey Kong Jr.”, a kasnije i “Mario bros.”, gde simpatični zanatlija prvi put dobija svoje ime i priču, te izlazi iz mora generičnih sporednih likova i kreće putem kultne ikone gde se i dalje nalazi. Ovde se prvi put pojavljuje i njegov brat Luigi. Najvažnija prekretnica u žanru, dešava se 1985. kada Nintendo, najstarija kompanija za razvoj video igara, objavljuje “Super Mario Bros.” za Famicom i NES. Ovde se, pored braće, prvi put pojavljuju i princeza Peach i njihov zakleti neprijatelj Bowser. Prvi put se susrećemo sa pozadinom i objektima koji nisu fiksirani, već se pomeraju kao odgovor na kretanje likova. Ogromna popularnost ove igre (preko 40 miliona prodatih kopija), naterala je i druge kompanije da se okrenu ka platformskom žanru i njegovom razvoju. Neki od serijala koji tada nastaju su: Alex Kidd (Sega), Mega Man (Capcom), Metroid (Nintendo), Castlevania (Konami), itd.
Super Mario Bros. (1985)
Pojava 16-bit generacije konzola, omogućila je još veći napredak u grafici i fizici igara. Sega konačno dobija i sopstvenu maskotu kroz serijal igara Sonic the Hedgehog, koja najzad može da parira Super Mario fransizi. Ovaj period odlazi u istoriju kao zlatno doba 2D platformi. Osim već spomenutih igara i njihovih nastavaka, susrećemo se i sa drugim maskotama i njihovim igrama: Gex, Mr. Nutz, Aero The Acro-Bat, Awesome Possum, Bubsy itd. Na personalnim računarima se takođe vidi porast popularnosti ovog pravca, kroz igre kao što su: Commander Keen, Duke Nukem, Dark Ages… Eminentnost žanra nastavlja se do pojave 3D konzola, to vidimo kroz naslove poput: Vectorman, Donkey Kong Country 2 i Yoshi’s Island.
Sonic the Hedgehog (1991)
Sredinom 1990-ih, na tržistu se pojavljuju Playstation 1, Nintendo 64 i Sega Saturn. Dvodimenzionalne platforme gube na popularnosti, ali ipak možemo izdvojiti neke naslove, kao što su Rayman, Mega Man 8, Mega Man X4 i Castlevania: Symphony of the Night. Ipak, ovaj period je upamćen po eksperimentisanju nad 3D platfomerima, a istaknuti predstavnici tog žanra su bili: Banjo-Kazooie, Spyro the Dragon, Mario 64, Donkey Kong 64 i Crash Bandicoot.
Castlevania: Symphony of the Night (1997)
Ulaskom u 21. vek i 6. generaciju konzola, platforme konačno zamiru i prestaju da budu značajni igrač i prodajna sila. Najznačajniji predstavnici generacije su: Ratchet & Clank, Psychonauts, Super Mario. Celi žanr postaje andergraund i indie studiji postaju glavni autori istih.
Psychonauts (2005)
Od ranih 2010-ih pa do danas, jedina kompanija sa aktivnim katalogom AAA platformi jeste ona koja je sve započela i usavršila – Nintendo. Ostaje da vidimo da li će se taj trend nastaviti i u narednoj dekadi.